Pencereler, kentsel uygarlıklarımızda tasarımın en çok odaklandığı unsurlardan biridir. Zamanla geliştiler ve tarzlarıyla farklı dönemler anlattılar. Gelin bu mimari unsurun tarihindeki adımların izini sürelim ...
Tarih öncesi çağlardan Greko-Romen çağına
Hem mağaralarda (insanın ilk evleri) hem de Neolitik dönemdeki çadırlarda ve ilk çiftçilerin kulübelerinde iç ve dış arasındaki tek temas noktası olan tek bir açıklık vardı.
Binada hava alış verişini kolaylaştırmak ve iç mekanı aydınlatmak için yapılan duvardaki ilk açıklıklar Mezopotamya ve Mısır medeniyetleri tarafından kamu ve kült yapılarında yapılmıştır. Soğuk mevsimlerde camsız kapılar ince ve şeffaf levhalarla kapatılırdı.
Pencerelerde kapak olarak camın kullanımı Roma dönemine (MS XNUMX. yüzyıl) kadar uzanmaktadır: Orta Doğu'da doğan cam üfleme tekniğinin gelişmesinin ardından cam, hem halkın hem de camların pencerelerinde kullanılmıştır. özel. Daha önceleri, pencere camlarının üretimi için en popüler teknik, erimiş camı kalıplara dökmekti.
Orta Çağ ve Gotik dönem
Orta Çağ'da pencere farklı şekillere sahipti (katlanmış pencere, üçlü pencere ...) ve camsızdı (Romalıların teknolojik bilgisi kaybolmuştu) ve minimal boyutlara sahipti. Romanesk dönemde, dini yapılarda yaygın olarak kullanılan, radyal bir düzende geometrik şekillere bölünmüş büyük bir dairesel pencere olan gül penceresi doğdu.
Gotik dönemde teknolojik gelişmeler binanın yüklerinin yeniden dağıtılmasını mümkün kıldı, cepheler aydınlatıldı ve geniş, uzun ve süslü pencerelerle dolduruldu ve büyük vitray pencereler ortaya çıktı. Sivil binalarda pencere ve kapı kullanımı yaygındır.
Camlar metal profillerin içinde yer alır ve pencere duvarda elde edilen bir yapıya yerleştirilir; panjurlar tahtadan yapılmıştır.
Rönesans ve Barok
Rönesans'ta Floransa ve Roma soylu sarayları sunuldu mimari pencereler klasik karakterlerle birlikte. Vasari, In the Lives (1550), güzel pencerelerin şanlı mimariye karşılık geldiğini yazar. Şu anda, büyük bir servetin işareti olarak kabul edilen bir pencere vergisi getirildi. Zenginlerin aksine, halk hala açıklıkları ahşap kapılarla kapattı.
Barok dönemde pencere, binanın cephesinin en önemli unsuruydu. Rönesans'ta doğan ahşap pencere çerçevesinin teknolojisi (ortada katlanmış iki kapılı bir kapıdan) geliştirilmiş ve cam teknolojisinde de ilerleme kaydedilmiştir.
Modern çağ
On dokuzuncu yüzyılda, taşıyıcı yapıların hafifliği ve giderek daha büyük cam bölmelerden yararlanmayı mümkün kılan teknolojinin gelişimi sayesinde pencereler genişletildi.
Konut dışı inşaatlarda demir kapı ve pencereler kullanılırken, konutlarda ahşap kapı ve pencere kullanımı hakimdir.
Yirminci yüzyılın başında, sabit camlı pencereler (yalnızca aydınlatma işlevi olan), Le Corbusier, şerit pencereler ve alüminyum çerçeveler.
