Jeopolitik durum, içi boş cam sektörünün dinginliğini ve üretkenliğini büyük ölçüde etkiliyor. Biz zaten bildirdik tedarik zinciri tarafından başlatılan alarm çığlığı: Cam ambalajlı ürünler az ve ambalaj sektörü sallanıyor.
Bu eğilim nasıl tersine çevrilebilir? Cam güvenlik mevduat sistemlerini ciddi olarak tartışmaya neden geri dönmek gerekiyor?
Ulusal içi boş cam sektörü öne çıkıyor
Tedarik zinciri hakkında kısa bir gezinti ile başlayalım. İtalya'da her yıl 39 fabrika yaklaşık beş milyon ton içi boş cam, toplam on milyar konteyner için. Yaklaşık iki buçuk milyar avroluk bir ciro. Ve son iki yılda milletimiz, üretilen kavanoz ve şişe miktarı açısından Avrupa lideri olarak kendini kanıtlamıştır.
ithalat riski
Bu önemli sonuçlara rağmen İtalya, Eski Kıta'nın cam ithal eden ilk ülkeleri arasında yer almaktadır. onları satın alıyoruz bir milyon ton. İthal edilen cam, başlıca bazı önemli cam fabrikalarının bulunduğu Türkiye, Portekiz, Almanya ve Ukrayna'dan gelmektedir. Ancak tam olarak Ukrayna'da üç fırın bombalandı ve biri önlem olarak kapatıldı.
Bu bağımlılık, cam ve hammadde eksikliği, talepteki eşzamanlı artış ve yakıt ve nakliye maliyetindeki artışla birleştiğinde endişe verici bir kısa devre yarattı.
eleştiri
Halihazırda içecek şirketlerinde bardak bulunmamakta veya her halükarda son derece kısıtlıdır, fiyatlardaki artıştan dolayı dezavantajlı durumdadır. %30.
Bu, bir artışa neden olacaktır 20-25% nihai tüketici için raftaki şişenin maliyetinde.
Camın sonsuz derecede geri dönüştürülebilir ve tekrar kullanılabilir bir ürün olduğunu düşünürsek, bu durum neredeyse absürt görünüyor. Ve bunu gidermek için depozito sistemi (yeniden) devreye giriyor.
Cam güvenlik depozito sistemi nedir?
Daha olgun okuyucularımız, güvenlik depozitosunu duyduklarında belki de bir deja-vu yaşayacaklar veya depozitolu cam için. Ancak Avrupa ülkelerinde büyük başarı yakalayan, İtalya'da ise haksız yere gerileyen bu yöntemi bilmeyenler için bir ön kabul yapmak yerinde olur.
Depozito, konteynerin satın alınmasına, konteyner iade edildiğinde itfa edilebilecek, yani tüketiciye iade edilebilecek bir maliyetin (depozito) uygulanmasını sağlar.
Bu çözüm, dağılmış şişelerin miktarını sınırlayarak cam toplamanın daha da iyileştirilmesine yardımcı olacaktır (İtalya'da her yıl 700 milyon şişe vardır).
Litvanya örneği
Güvenlik teminatını hedeflemek aynı zamanda şu anlama gelir: cam tedarik zincirinin döngüselliğini en üst düzeye çıkarmak, kendisini karşılık gelen bir kısım için yurtdışından ithalat ihtiyacından kurtarır.
Güvenlik mevduatı sistemi şu anda en erdemlisi Litvanya olan on Avrupa ülkesinde uygulanmaktadır. Ülkede, süpermarketlerin kanunen tüketicilere her bir cam şişe (ve ayrıca plastik veya alüminyum kutu) satın aldıklarında on sentlik bir depozito koymaları gerekiyor. Depozitoyu geri almak için tüketici, şişeyi süpermarketlerin önüne yerleştirilmiş özel otomatlarda iade etmelidir. Son olarak, distribütör parayı almak veya bir kupon almak için bir bilet düzenleyecektir.
Bu sistemle Litvanya 152 bin ton CO2 salınımını önleyerek geri dönüştürülmüş şişe yüzdesini 30'dan yüzde XNUMX'a çıkardı. %90 sadece üç yıl içinde.
Şişelere ne olur?
Cam kaplar sıralanır: bir kısmı geri dönüştürülürken diğeri yeniden kullanılır. Depozito sistemi böylece ortalama olarak yaklaşık on kez yeniden kullanılan şişelerin maliyetinin amorti edilmesini sağlar. Ve üreticilerin, Avrupa direktiflerinin gerektirdiği şekilde kendi ambalajlarının sorumluluğunu almalarını gerektirir.
somut etkileri, Depozito İade Sistemi (DRS) kolayca görülebilirler ve üreticilerin ve tüketicilerin ülkelerinin çevresel sürdürülebilirliği konusundaki farkındalığını artıran erdemli bir dinamiği beslerler.
İtalya: yarım yol reformu
Eski Kıta'da aktif olan DRS'de içecek ambalajlarının ortalama müdahale oranları %90'ı aşarken ve AB kurumları DRS'ye olası bir ortak yaklaşımı düşünürken, İtalya nasıl davranıyor?
Güvenlik teminatı kanunu yapılmış, ancak uygulama kararnamesi eksik. İçinde Sadeleştirme kararı aslında, geçen Temmuz ayında İtalya'da da güvenlik teminatı sağlayan bir düzenleme getirildi. Kasım 2021'e kadar, Ekolojik Geçiş Bakanlığı, işletme prosedürlerini ve zamanlamasını belirlemek için uygulama yönetmeliğini kabul etmiş olmalıdır; Ama bu olmadı.
Bu nedenle risk, onaylanan mevzuat değişikliğinin geçersiz kalmasıdır. Ve sonuçlarını ödemek bizim şirketlerimiz olacak, bizim çevre ve son fakat en az değil, portföyümüz.
Kaynak: rai.it, economiacircolare.com
