Glas is een integraal onderdeel van de carrosserie van een auto: we vinden het bijvoorbeeld terug in de voorruit, waarvan het ontwerp steeds complexere vormen aanneemt. In de loop van de tijd kwamen er steeds dunnere en lichtere voorruitglazen op de markt, die zowel een hoog niveau van veiligheid als comfort voor de passagiers konden behouden.
De functies van de voorruit
Il voorruit van een motorvoertuig is de voorruit van het passagierscompartiment. Het vervult verschillende functies: naast het beschermen van de inzittenden van het voertuig tegen luchtinvloeden tijdens het rijden, atmosferische omstandigheden en objecten zoals stenen, insecten en stof, heeft de voorruit ook een aerodynamische en structurele functie, het ondersteunt in feite de dakconstructie. Het moet ook beschermen tegen UV- en IR-stralen: glas moet wettelijk een minimale lichttransmissie hebben (75% voor voorruiten in Europa, 70% in de Verenigde Staten). Het moet ook de volgende functies vervullen: geluidsabsorptie, reductie van thermische energieoverdracht, waterafstotende functie, ontdooien en condensvrij, radiosignaalontvangst, head-updisplay.
Een beetje geschiedenis ... De evolutie van de voorruit
In 1900 werd het aeroscherm werden gemaakt met een glas eenvoudig, geplaatst in een houten frame. Twaalf jaar later verscheen gelaagd glas, met kristalmodellen die worden gekenmerkt door twee lagen celluloseacetaat in het midden van twee glazen panelen.
in 1918begonnen voorruiten te worden verdeeld door panelen in zowel verticale als horizontale gebieden. Deze modellen, die dateren uit de jaar '30, werden voornamelijk gebruikt voor grote en gesloten auto's.
We moeten wachten op de 1988 om het eerste model van te zien gebogen voorruit geïntegreerd in de lichaam.
De evolutie gaat door: de voorruit vandaag het versplintert niet in geval van breuk, maar heeft de neiging om een enkel stuk te blijven; in geval van een kleine breuk / chip, kunt u deze repareren zonder deze te vervangen; het kan worden uitgerust met filamenten die het glas kunnen verwarmen, met lagen die warmte reflecteren, met sensoren die regen of helderheid detecteren.
Gehard glas en gelaagd (of composiet) glas
Voor de realisatie van de voorruiten van de auto's, de gehard glas en gelamineerd glas. Deze twee materialen kunnen garanties bieden vanuit het oogpunt van veiligheid; laten we eens kijken wat hun onderscheidende kenmerken zijn ...
Het geharde glas werd onderworpen aan een warmtebehandeling bij zeer hoge temperaturen (ongeveer 700 °) gevolgd door onmiddellijke koeling. Als de bui een gelijkmatige verdeling heeft, ontstaan er interne spanningen in de glasplaat die gelijkmatig worden verdeeld. Omgekeerd, indien ondergaan gloeien de thermische schok varieert, zelfs het dynamische gedrag van de plaat kan variëren. In dit geval spreken we van gedifferentieerde geharde plaat. In de praktijk vertaalt zich dit in een andere vorm van fragmentatie. In het algemeen, wanneer zelfs een enkel punt op het oppervlak van de plaat wordt blootgesteld aan een spanning die hoger is dan de sterktegrens, fragmenteert het geharde glas volledig. Als nadeel moet worden opgemerkt dat dit type glas bij een botsing de impact kan "weerstaan" zonder te breken, maar een lokale structurele verzwakking ondergaat die kan leiden tot breuk bij een daaropvolgende voldoende sterke spanning.
Il gelamineerd glas o composiet (vaak ten onrechte laminaat genoemd) is samengesteld uit meerdere lagen dun glas, afgewisseld met een tussenlaag van kunststof, de PVB (polyvinylbutyral). bij een botsing kan de gelamineerde voorruit de botsing met een vreemd voorwerp absorberen, terwijl de structurele integriteit behouden blijft. Het oppervlak heeft de typische "spinnenweb breken“, Waarin de scheuren steeds schaarser worden dan het epicentrum van de inslag.
