De geschiedenis van glas en de verwerking ervan is erg oud: elke keer dat we een kan of een glas gebruiken, moeten we ons de eeuwenoude traditie herinneren!
Kiezen voor een glazen voedselcontainer betekent ongetwijfeld kijken naar de toekomst: de voordelen van glas op het gebied van duurzaamheid en recycling vallen niet te ontkennen.
De geschiedenis van glazen containers heeft zijn wortels in een heel oud verleden.
Het oudst bekende glasartefact tot nu toe dateert uit Egypte in 1500 voor Christus! Het is een vat met een ondoorzichtige lichtblauwe kleur, nu bewaard in de Egyptische collectie van het Staatsmuseum van München.
De zandgiettechniek om artefacten te maken is moeilijk te lokaliseren in een specifieke regio en in een specifiek tijdperk.
In de neolithische periode was de verwerking van obsidiaan al wijdverbreid.
De echte ontdekking van het glasvocht in de vorm van pasta vitrea het dateert daarentegen uit het derde millennium voor Christus - en is gelegen tussen Mesopotamië en Opper-Egypte.
Uit deze "wereld" hebben we kostbare vondsten: alfabetische letters geschreven in glas, kostbare hangers, fragmenten van juwelen en juwelen in verschillende vormen.
Het was nog een rudimentaire techniek: er konden alleen kleine en in wezen ondoorzichtige objecten worden verkregen.
Zoals de geschiedenis ons vertelt, waren het de Fenicische kooplieden die deze techniek in meerdere geografische gebieden verspreidden.
De bekende glasvondsten beginnen zich in feite te vermenigvuldigen en op grotere schaal te verspreiden.
Het is het oude Egypte dat opvalt door zijn glasproductie. De pracht die de verschillende dynastieën kenmerkte, kwam ook tot uiting in deze artefacten.
De uitzonderlijk hoge kwaliteit van Egyptisch glas is dan ook te danken aan deze zoektocht naar nieuwe en betere technieken, om nieuwe en betere ornamenten te creëren.
In de archeologische vindplaats van Amarna zijn bijvoorbeeld riet en eetstokjes gevonden, gebruikt om het deeg beter te blazen vitrea nog steeds warm.
Dit leidt tot de productie van de eerste containers, holle voorwerpen: bekers, flessen en vazen.
Vaak gekleurd door kobalt of turkoois (een materiaal dat werd toegevoegd aan de "basis" ingrediënten van kiezelzand), hadden ze festoenversieringen afgewerkt. Op deze manier werd een witte tint toegevoegd aan de blauwe tint van de basis - nu geel, nu bruin. Om deze zeer zeldzame objecten te maken, was duidelijk een even gedefinieerde en precieze techniek nodig: en het is deze grote en oude wijsheid die we "tekenen" wanneer we onze flessen en glazen gebruiken.
Bron: betterinvetro.it
